Είχα όμως πολλά χρόνια να πάω. Φανταζόμουν το χώρο ερειπωμένο, άδειο, ξεχασμένο.
Σταθμεύσαμε στον χώρο στάθμευσης όπου κάποτε επικρατούσε το αδιαχώρητο και μου έκανε εντύπωση που είδα κι άλλα αυτοκίνητα εκεί. Περπατώντας λίγο πιο κάτω είδα τα δύο πρώτα υπαίθρια καταστήματα με τα πήλινα σκεύη. Κατηφορίζοντας προς το ποτάμι στις δύο πλευρές της πέτρινης σκάλας κάποια ακόμη μαγαζάκια πωλούσαν μικροαντικείμενα και παιχνίδια, έτσι όπως παλιά, που λαχταρούσαμε να μας αγοράσουν οι γονείς μας κάποιο μικρό παιχνιδάκι ή ένα ζαχαρωτό. Και τότε την είδα στη θέση της την κρεμαστή γέφυρα που τόσο με εντυπωσίασε όταν την πρωτοδιάβηκα. «Προσέξτε» είχε πει η μητέρα μου, «μην τρέχετε. Η γέφυρα κινείται με την κίνηση των ανθρώπων που περπατούν πάνω της». Τότε έμαθα και για τον συντονισμό, που μπορεί μέχρι και να την γκρεμίσει, όπως τα τείχη της Ιερισσού.
Η άσπρη κρεμαστή γέφυρα συνδέει ακόμη τις δυο όχθες του Πηνειού ποταμού. Σταμάτησα στο κέντρο της για να φωτογραφίσω τα νερά του ποταμού και την πυκνή βλάστηση που καθρεπτίζεται σ΄ αυτά.
Ο Πηνειός σε αυτό το σημείο κυλάει ήρεμα, αλλά είναι ο ίδιος ποταμός που ξεκινώντας από την Πίνδο έχει σμιλεύσει κοίτες και φαράγγια, καθώς χυνόταν στην τεράστια λίμνη που πριν από 30 εκατομμύρια χρόνια κάλυπτε ολόκληρο τον σημερινό Θεσσαλικό κάμπο. Στο πέρασμα των αιώνων ισχυρά γεωλογικά φαινόμενα απέκοψαν τους συμπαγείς βράχους των δύο βουνών κι επέτρεψαν στα νερά της λίμνης να χυθούν στο Αιγαίο μέσα από την στενή κοιλάδα του Πηνειού.
Στην άλλη άκρη της γέφυρας η φημισμένη εκκλησίτσα της Αγίας Παρασκευής, χτισμένη μέσα στον βράχο, στην αγκαλιά του Ολύμπου. Δίπλα η σπηλιά ανοιχτή σε κάθε πιστό περαστικό που θέλει να μπει στο στενό της βάθος της για να πάρει αγιασμό. Την ώρα εκείνη στην εκκλησία τελούνταν το μυστήριο της βάπτισης. Μπορεί ο χώρος να μην έχει πια την επισκεψιμότητα που είχε στο παρελθόν, αλλά έμαθα ότι πολλοί επιλέγουν την Αγία Παρασκευή για να τελέσουν τον γάμο τους ή την βάπτιση των παιδιών τους.
Περπατήσαμε ανάμεσα στα δέντρα σ΄ αυτό το παραδεισένιο τοπίο κατά μήκος του ποταμού, δροσιστήκαμε με το νερό των πηγών που αναβλύζει κρυστάλλινο μέσα από μυστικές διαδρομές των βράχων του Ολύμπου, και καθίσαμε στα παγκάκια στη σκιά των δέντρων να απολαύσουμε την ηρεμία και το κελάηδημα των πουλιών.